32 yil once bugun...

32 yıldır birini seviyorum, ama öyle böyle değil herkesden çok seviyorum. 

Başlangıçta zor zamanlarımız oldu tabii. O geldiğinde benim (size ne canım kaç yaşında olduğumdan) keyfim pek gıcırdı, paşalar gibi yaşayıp gidiyordum, dizlerim kabuk, ellerim toz toprak içinde, saçlarım birbirine girmiş, bir de dişleğim, onunsa altın saçılmış bukleleri vardı, upuzun kirpikli kocaman güzel gözleri, dünyanın en güzeliydi (güzelidir).

32 yılda bisikletimi sattı, anneme babama en olmayacak "mühim!!!" sırlarımı (o yaşlarda insan kendini pek önemser ya) yetiştirdi, bildiğiniz bana tefecilik yaptı, para verdi faiziyle geri aldı, kafama düştü (gerçekten kafama düştü)... Ben de melek değilim elbet ama kendi kendimi ifşa edecek de değilim şimdi. Yalnız bir kere ikimizi bir köpek kovaladı, ben onu bırakıp tabanlarıma kuvvet bir kaçtım ki şu gün hala pişmanlıktan içime gelir bir kaya oturur. O akşam onu bütün köpek saldırılarından koruyacağıma çocuk aklımla söz verdim.

32 yılda en çok onunla kavga ettim ama kavgaya bir 3. kişi girince de en çok birbirimizi koruduk, şimdi boyum onun boyunun yarısı ama bugün biri ona ters çıksın ondan önce ben kavgaya girerim, en çok onunla güldüm, en çok onunla dertleştim, en çok onu özledim.

32 yıldır birini seviyorum, 32 yıl önce o geliyor diye arkadaşlarımla oyun saatini kaçırdım diye pek içlenmiştim, ama iyi ki o gelmiş. İyi ki doğdun kardeşim.