Size Paris’in nasıl güneşli pırıl pırıl bir yaz geçirdiğini yaz(a)mıyorum, Parisli gençlerin nasıl nehir boyunca şarap şişelerini alıp geceler boyunca yaptıkları piknikleri, neşeli kahkahalarını, o kahkahalara karışan müziği yaz(a)mıyorum, TV’lerde hava durumları her “bu hafta da güneşli günler bizi bekliyor” dediğinde arabalarına doluşup serin Atlantik kıyılarına koşanları yaz(a)mıyorum.
Yaz(a)mıyorum çünkü Ethem öldü(rüldü), Medeni öldü(rüldü), Abdullah öldü(rüldü), Mehmet öldü(rüldü), Ali İsmail öldü(rüldü).
Yaz(a)mıyorum çünkü Lobna başından yaralandı, komadan çıktı ama hayatı değişti. Yaz(a)mıyorum çünkü Mustafa Ali hala hastanede, Berkin hala komada.
Yaz(a)mıyorum çünkü bir gözlerini kaybetti cesur insanlar. Yaz(a)mıyorum çünkü hapsedildiler, özgürlükleri için, bizi dinleyin, bizi görün demek için sokaklara çıkan, anayasal haklarını arayan haklı insanlar...
Çünkü zulüm ve adaletsizlik sicili acılarla kaplı bir ülkenin çocukları oldukları için, onlara bunları yapanların hiçbiri henüz ceza almadı, palalarla, sopalarla sokaklara çıkanlar serbest bırakıldı, mahkemeler durduruldu, bahaneler bulundu, iftiralar atıldı, yalanlar söylendi. Fas’a kafa dinlemeye gitti birisi, çok korkunç ama belki de hala sokağa çıkıp yeni Ali İsmaillere saldırmak için bekliyor diğerleri.
Çünkü “bizi görün, bizi dinleyin” diye sokakları doldururken insanlar, devlet adamları onları görmedikleri gibi ailelerine de başsağlığını, geçmiş olsunu çok gördü. Karanlık bir sokakta 19 yaşındaki Ali İsmail sopalarla dövülürken komplo teorilerinin, taraf tutmanın mutlak sınırlarının arkasına saklandı koca koca adamlar, kadınlar...
Çünkü hepimizin hayatları değişti ve artık hiçbir şey eskisi gibi değil ve bilmediğimiz kardeşlerimizi bulduk ve tanımadığımız kardeşlerimizi yitirdik.
Ve yitirdiğimiz kardeşlerimizin ardından koca bir yas evidir Türkiye. Ve güneşin hala doğuyor oluşuna hayret ederiz. Ve size neşeli, kaygısız şeyler yaz(a)mıyorum. Çünkü tanımadığımız, tanıyamayacağımız kardeşlerimizi yitirdik. Ethem’i, Abdullah’ı, Mehmet’i, Medeni’yi, Ali İsmail’i yitirdik.
No comments:
Post a Comment